São Paulo, New York, London, Rotterdam..same shit

Tja, in tegenstelling tot Belém is São Paulo rijk, erg rijk.
Hoewel ik nooit in New York ben geweest kan ik me voorstellen dat de Avenida Paulista een redelijk geslaagde copy is van fifth avenue/wall street. In het opzicht dat het een boulevard is met hoge gebouwen en een brede weg. In het opzicht dat er mensen lopen in strakken pakken die allemaal haast hebben en in het opzicht dat de meeste van deze mensen eruit zien als Europeanen.

Omdat S.P zo rijk is is het ook erg duur. Bijna alles komt overeen met Europese prijzen en de import producten zijn nog even 2 X zo duur. Verder lijkt S.P niet stil te staan. Het is een drukke stad vol van contrasten. De contrasten die mij opvielen waren voornamelijk de oude gebouwen die verstopt leken te zijn tussen de gigantische flats. Een ander contrast waren de zwervers op straat en de helicopters die boven hun hoofd vlogen waarin de ´rijken´ zich naar werk laten brengen. Ik heb rijken tussen haakjes gezet omdat het niet gelijk staat aan de ware rijkdom in het leven genaamd geluk. Dit is niet te grijpen met een helicopter.
Verder viel de hoeveelheid politie op straat me erg op. Wat me overigens wel degelijk een gevoel van (schijn)veiligheid gaf. Ik denk dat dit in combinatie met de grote hoeveelheid ´mensen met een missie´-> mensen die constant op weg naar werk lijken te zijn->het verschil maakte dat ik zonder probleem op straat kon lopen. In Belém bijvoorbeeld wilde je echt niet een straat ingaan als er weinig mensen waren. Daar was mijn host ook maar 6 x overvallen.

Goed, ik verbleef hier in de fijne wijk Lapa. Bij Chaino en Léo. Chaino is een Argentijn die sinds 2 jaar in Brazilië woont en werkt in S.P als grafisch vormgever. Léo is een echte Paulisto en ook grafisch vormgever. Beiden zijn rond de 25 en delen een huis in deze rustige en goede wijk.
Chaino heeft me meegenomen naar het Luz station, dat gebouwd is door de Engelsen en daardoor ook direct de sfeer uitademt van London ( voor mij).
Verder zijn we het park ernaast ingelopen waar veel kunstwerken staan.
Ook hebben we het museum da lingua portuguese gezien. Dit is een interessant museum omdat het de oorsprong van de Portugese taal in beeld brengt met alle invloeden die het tot de Braziliaanse variant heeft gemaakt. Verder heb ik een aantal andere musea aangedaan waaronder het MASP. Dit had een digitale tentoonstelling genaamd 6 bolhoes de outros. Een soort gigantische documentaire over de wensen, herinneringen, vragen en levens van mensen van over de hele wereld.
Afijn, ik heb mijn portie cultuur dus zwaar gehad.

Ook ben ik met Chaino wezen dubsteppen in een club waar een Engelse dj draaide. Het grappige vind ik dat iedereen er hier hetzelfde uitziet als de scene in London of Nederland. Ruitjes shirts, tattoo´s, new skool kuif, rockabillies etc.
Dit is vooral te zien in de ´bohemien´wijk die bestaat uit boutiques en café´s. Hier waren we op zondag omdat er dan een markt is met zowel oude prulspullen als het werk van nieuwe creatievelingen.
Een beetje de bricklane market op zondag.

Verder heb ik, op zomaar een dag, een leuke vrouw ontmoet genaamd Patricia. Haar ontmoette ik uiteraard op straat. Want op de een of andere manier ontmoet ik de mensen hier erg spontaan. Ik kocht namelijk iets bij een standje en ze sprak me aan. Ze heeft zelf een tiental jaren in London gewoond en was nu terug in São Paulo. We hebben gepraat over de verschillen met Europa en de veranderingen in deze stad de afgelopen jaren. Het politiek klimaat in Brazilië en de algemene culturele verschillen. We zijn samen wat culturele centra ingegaan die hier, veelal, worden gerealiseerd door de banken. Waar veel gratis films, theater en expo´s worden aangeboden. Een goed initiatief dus.

Verder moest Patricia die dag ook wat werk doen ( ze maakt op dit moment sieraden en werkt in een juweliers zaak) en zo heb ik, via haar, een andere jongen ontmoet die het typische voorbeeld is van een S.P boy. Hij heeft namelijk een eigen zaak, studeert nu voor twee masters in de zakenwereld, gaat samen met zijn vader ook een real estate zaak opzetten en was erg nuchter in zijn missie: rijk worden.
Niks mis mee want hij leek een geboren zakenman. Ik bedoel dat hij duidelijk erg veel plezier had in zijn werk en daarmee dus ook gelukkig is. Wat het zo typisch S.P maakt is omdat het zo extreem lijkt dat als je ergens kansen hebt de mensen er zich meteen voor 200% instorten.
Het was een leuke ontmoeting met beiden die dag.

Chaino zelf moest veel werken omdat hij een reis naar Europa gepland heeft en dus komt hij in augustus waarschijnlijk ook richting Rotterdam.
Maar hij was wel zo lief om een heel plan van aanpak voor me op te stellen zodat ik er zelf op uit kon. Zo ben ik de wijk Sumaré ingetrokken om wat street art te vinden. En dit vond ik. Over de hele wijk verspreid zijn er pieces te vinden die je hier niet zo snel tegenkomt. Het mooie is dat ze een zijn met de omgeving en daarin dus een meerwaarde geven aan de huizen en de rest. Leo vertelde me dat sommige bewoners de artist zelfs de opdracht hebben gegeven de huizen te doen waardoor het echt een kick is om erdoor heen te lopen. De wijk zelf is namelijk erg rustig en mooi en dan loop je opeens een steegje is wat totaal bestaat uit vette werken. Nien, je was daar met me!

Goed, om het allemaal af te ronden is São Paulo een stad die bruist maar tegelijkertijd bestaat uit een werk dynamiek. Toch is het (g)rauwe hetgeen dat het karakter geeft en het culturele leven hier is beleza.
Ik kan sowieso een paar mensen noemen die zich hier zouden kunnen vermaken (Janneke, Nien, Nooms, Riek).
Verder ben ik blij terecht te zijn gekomen bij Chaino en Léo; die beiden erg open, aardige,leuke interessante en toffe gasten zijn. Ook zij hebben ervoor gezorgd dat ik me niet zou vervelen, dat ik cultureel geprikkeld werd, dat ik te eten had én dat ik ook geestelijk gestimuleerd werd door goede gesprekken met me te voeren.

Dus ja, ook met São Paulo ben ik nog niet echt klaar.

Tschau gentes