Net als in de films....
Door: Céline
Blijf op de hoogte en volg Céline
18 Mei 2011 | Brazilië, Rio de Janeiro
Regen, regen.
Niks nieuws dus.
Je zou denken dat ik eraan gewend raak maar nu wordt het me een beetje te veel.
Want wat heb je aan copacabana, ipanema, flamengo, botafogo en nog 100 stranden meer in de regen?
Afijn, zondag was een mooie dag. En die heb ik dan ook goed besteed door (voor het eerst sinds ik ben gearriveerd) een wandeling te maken door het Flamengo park en zo ook direct hét Rio uitzicht op de Pao de Acucar (suikerberg) en de Corcovado ( berg met de ´franse´ Jesus)te hebben.
Heb direct ook te horen gekregen dat Pao de Acucar een incorrecte vertaling is en dat het eigenlijk iets van grote berg betekent in de inheemse taal. Maar ergens is het misgegaan en hebben ze dit in het Portugees vertaald naar ´suiker´. Dit geldt trouwens min of meer ook voor de term ´Carioca´s´, de inwoners van rio. Deze mensen worden letterlijk witte huis genoemd. Omdat in de inheemse taal dit het witte huis aan de rivier betekende. Al dit werd me verteld door mijn persoonlijke gids voor the moment Rafael.
Dit is niet mijn ´host´maar wel bijna. Hij kon me namelijk niet van een slaapplek voorzien ivm een verhuizing maar nam me wel mee uit dansen en van dansen komt... sightseeing.
Goed om een lang verhaal kort te maken. Eerste dagen in Rio had ik weinig zin in actie. Ben een beetje moe van het heen en weer reizen, hoe verwend dit ook klinkt. Elke zoveel dagen weer verder gaan en slecht slapen maakte dat ik ff wilde chillen. Mijn host in Rio was net hevig ziek geweest (Dengue) maar voelde zich wel al iets beter. En dus heb ik veel tijd met hem doorgebracht. Francisco is een freelancer en heeft 5 boeken op z´n naam staan. Verder werkt ie in de tv/film industrie en meer details heb ik niet. Ik kon het erg goed met hem vinden en vond het eigenlijk wel best om even niks te doen. Vind het ook niet echt leuk om er in m´n eentje op uit te trekken op vrijdagavond. Dus ben ik lekker met hem wat ziekenhuizen afgegaan. Een vriendin van hem, Maria, nam me wel de eerste avond mee naar Lapa. Dit is de bohemian wijk waar veel mensen bijeen komen om muziek te luisteren en bier te drinken. Veel leuke barren, straatfeesten en live muziek. Francisco woont op de grens van Lapa en Santa Teresa.
En dát is de wijk waar ik ooit een huis wil kopen want Santa Teresa is superschattig. Een wijk die doet denken aan een dorp, tegen een berg is opgebouwd en veel oude koloniale villa´s/huizen. Heb daar het mooiste cultureel centrum tot nu toe gezien en besloten dan maar daar te gaan werken als er in NL niks te vinden is ;)
Verder heeft de wijk een ouderwetse open tram. Omdat deze wijk vrij slecht bereik naar de stad toe heeft gehad is deze tram altijd actief gebleven en versterkt het dus het authentieke sfeertje. Hoewel de hordes toeristen dit sfeertje tegenwoordig uiteraard ietwat beinvloeden. Veel leuke winkeltjes, barretjes, restaurants. En tot slot een prachtig uitzicht over de stad. Ver van het strand maar het regent toch!
Goed, zaterdagavond had ik dus wel zin om wat te gaan doen en zodoende Rafael gevraagd waar ik wezen moest. Hij nam me mee naar een samba club twee stappen van Franscisco´s huis genaamd ´Clube dos democráticos´.
Zoals de naam al doet vermoeden is dit een club waar zich een geschiedenis van verandering afspeelde. Deze sambaschool is opgericht in 1867 en is altijd een ontmoetingsplek geweest van verschillende soorten mensen waaronder intellectuelen en politiek actieve strijders. Het gebouw is erg mooi en op de wanden zijn afbeeldingen (in tegels) te vinden van mensen in carnavals outfits.
De dansruimte is zoals elke samba club door de eeuwen heen lijkt te zijn geweest. Zoals in de film zeg maar. Er is een podium met live band, een dansvloer hier tegenover en eromheen staan tafeltjes die uitkijken op de dansvloer.
En het zal jullie inmiddels niet meer erg verbazen maar ook het samba dansen ging weer vlekkeloos. Misschien wordt het tijd om Tina´s raad op te volgen en een private dancer te worden zolang er zich nog geen andere uitdaging aanbiedt straks.
Samba kun je dansen op veel verschillende manieren. Zowel alleen ( wat moderner is) en met z´n twee-en. Het alleen dansen is wat je veel ziet tijdens carnaval. Het dansen in paren heeft veel verschillende stijlen. Niet alle stijlen zijn even gemakkelijk daarom zijn er ook zoveel scholen om het te leren, lijkt me.
Dus ik ben er nog niet maar de basis zit goed.
Inmiddels ben ik bij mijn 2e host aangeschoven genaamd Dário. Hij woont vlakbij het Maracanã stadion. Waar ik geen wedstrijd kan bekijken want het wordt op dit moment verbouwd. Voor de spelen uiteraard. Hij heeft me ook al wat laten zien en wel te weten de favela.
Ik ben naar Santa Marta met hem geweest. Dit is een favela die in de wijk Botafogo ligt, tegen de heuvel aan. Deze heuvel heeft het beste uitzicht van de stad, op de suikerberg, jesus, copacabana en botafogo. In deze favela hebben ze ook favela painting projecten uitgevoerd ( waarbij er grote schilderingen op delen van de wijk->trappen en huizen->plaatsvonden)en hier is Michael J. langsgekomen. Er is dan ook een standbeeld van hem te vinden op de plek met het mooie uitzicht over de stad.
Om mijn moeder direct gerust te stellen; geen wapens gezien hoor...die hadden ze waarschijnlijk in hun broek verstopt. Verder was het een erge klim. Hoewel er een tram naar boven gaat besloten we de trappen te doen. En ik moet zeggen dat de favela, afgezien van alle slechte dingen die ik niet heb gezien, precies is zoals op t.v. De manier waarop de trappen zijn gebouwd, de mensen wonen, winkels gevestigd zijn, honden rondlopen, kinderen voetballen, iedereen de trappen op en af gaan. Heel tof om er zelfs te lopen. En iedereen die we tegenkwamen groette je ook. Niet om er iets moois van te maken maar voor mij geeft dit wel het type leefomgeving aan. Je ziet dat het een gemeenschap is die elkaar teminste groet als je elkaar op de trap tegenkomt.
Hoewel het al donker was heb ik een mooi uitzicht op de lichtjes van de stad gehad en de verlichte jezus die als een wit spook, omringd door wolken op de berg leek te zweven.Op de weg naar beneden zijn we in een bar wat gaan drinken, hebben we een stukje telenovela gekeken en met een dronken oude man gepraat. Ook deze bar/shop was zoals in de film: biljart tafel, uitzicht op de stad, mega scherm met novela en alle spullen op planken uitgestald.
En als je zelf wilt weten wat ik nu precies allemaal voor uitzichten heb moet je de film ´Rio´ bekijken. Daar ben ik gister geweest en hoewel het een stuk zonniger is dan hier nu is het precies hetzelfde. Althans, Rio is geen computeranimatie en ik heb nog geen arara azul zien vliegen. Maar je snapt het idee. Dat is wel weer genoeg voor nu.
Beijo
-
18 Mei 2011 - 14:49
La Mamma:
'k Geniet iedere keer weer mee en ben uiteraard ook jaloers!! Maar het is je gegund. Wat zie ik, kom je over 17 dagen terug? Heb ik nog niet op gerekend hoor! xxx -
19 Mei 2011 - 19:39
Sheila:
PRachtigg uitzicht zeg!! heb rio toevallig van de week gezien ben jaloerss!!!
tot snel!!! xxx -
21 Mei 2011 - 14:34
Janine:
Wonderschooon! Wauw joh, wat geweldig dat je dit door eigen kunt zien allemaal.
Ik zag laatst the Fast & the Furious 5, opgenomen in Rio, en vond dat er echt net zoals in de film uitzien! Gebeurt natuurlijk dagelijks scheurende auto's, achtervolgingen, tanks die elkaar opblazen. Pas je wel op bij het oversteken?
-
30 Mei 2011 - 12:48
Naomi:
Oh Céline, voor mij ben je de nummer 1 danser op de wereld. Niemand die daar iets tegen inbrengt, vote for Cé!
Klinkt goed weer daaro, fijn dat je al een werkplek hebt, hier in Nederland is het namelijk maar niks ;) Die favela painting ziet er echt heel erg tof uit!
'Niet teveel naar dat standbeeld toedwalen, is niet kosjer en je weet het, ik wil geen onreine vrouw ;)
Kom maar snel terug Cé-tje, maar voor nu: mucho fun!
Xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley