J'arrive!
Blijf op de hoogte en volg Céline
22 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Durban
Aankomst
Na 1,5 dag reizen kom je aan in Durban, Zuid-Afrika. Daar wordt je naar je hotel gereden. Onderweg bekijk je de glooiingen van de-nog-net-geen-heuvels. Je ziet het type bomen dat je alleen van natuurfilms kent. Ook de rode aarde ontbreekt hier niet. De geur is anders maar niet goed te omschrijven. Misschien heeft dat te maken met de luchtvochtigheid en de temperatuur. En tot je verbazing zie je, wanneer je uit het raam van de auto staart en je ogen tot spleetjes maakt ,heel erg in de verte, op een groene helling..toch echt geen olifant.
Het moment dat ik het vliegtuig verliet wist ik het zeker; Afrika is hot. En Durban is heerlijk vochtig warm. De meneer bij de douane groet me vriendelijk; ‘How are you?’ De groet die me vaak pas laat doet realiseren dat dit niet per se een poging tot converseren is; op het moment dat ik de ander al naar zijn gemoedstoestand heb gevraagd. Gelukkig is dit vaak ‘goed’en/of ‘niet slecht’ hier. Best een gelukkig volkje dus! Afijn, de douane meneer lacht me breed uit, of toe…en vraagt of ik moe ben. Ja, dat ben ik wel.
Wanneer we bij het hotel aankomen ben ik blij verrast. Helaas geen zeezicht kamer maar wel een fijne en mooie kamer voor mezelf. Ik mag zelfs nog in het restaurant eten op kosten van de zaak en doe dit dan ook graag. Inmiddels heb ik mijn vriend de Filipijnse James al ontmoet en ga ik gezellig met hem eten. Althans, ik schuif bij hem aan en hij blijft netjes zitten. Mijn eerste maaltijd bestaat uit ‘Boerenwors’ en mango kip salade. Lekker EKT. Een mango sappie om de keel te spoelen. En dan komt dat moment dat je om je heen kijkt en denkt…zit ik hier dan toch echt?En je realiseert dat dat best zo kan zijn maar dat weinig doorkomt als je zoooo moe bent dus besluit te gaan slapen.
Dag 1
De volgende dag moet je gelukkig al om 6.30 klaar staan om opgehaald te worden en trek je vol goede moed de gordijnen open. Het uitzicht op het zwembad en het braakliggend terrein erachter doen je beseffen dat ook Durban vrij grauw is.
Of zou dat liggen aan de dichtgetrokken lucht en regen druppels die naar beneden vallen? Yes, ladies en gentleman she did it again!Geen regendans is nodig want Céline is hier to take away the sunshine. Een Brazilië deja-vu speelt op. Maar wat maakt het ook uit; van de zon zal ik sowieso niet erg genieten de aankomende tijd. Ben hier natuurlijk niet voor mijn ‘lol’ hahahaha.
Met een kleine groep ( 2 koks, een casino medewerker, de hotel manager en moi) worden we naar de douane gebracht om een stempel van vertrek te halen want vanmiddag vertrekken we alweer richting Mozambique. Ook deze meneer vraagt me hoe het allemaal gaat en begint me breed toe/uit te lachen als hij m’n foto op het paspoort checkt. Hij zegt ‘wauw’ en ik besluit het maar op te vatten als compliment.
Nadat we onze stempel hebben opgehaald worden we afgezet bij de terminal van het schip en mogen we even wachten. ‘Even’ in Afrikaanse begrippen. Ruim 1,5 uur. Vervolgens gaan we ons inschrijven, koffers scannen en zijn we gearriveerd. In alle hectiek wordt ik opgehaald door mijn leidinggevende de Spaanse Carmen en haar Servische assistente Svetlana. Die beiden prima door zouden kunnen gaan voor Italiaans aangezien ze dit vloeiend lijken te kunnen spreken. Zoals velen op dit schip. Ze nemen me mee voor een koffie, die ik goed kan gebruiken, en laten me het schip zien. Ze beantwoorden mijn vragen, leggen me van alles uit. Ik kom er vrij snel achter dat veel van de info die ik kreeg die geheel klopt. ‘Koop tennisschoenen’ zonder te vermelden dat ze wit moeten zijn, neem je originele certificaten mee, laat je inenten voor gele koorts, neem een officieel papier van je bank mee etc. etc. En dan was ik bang dat ik niet goed voorbereid was…..inderdaad dus!
Allemaal minor details want ik ben er en mag zelfs meteen beginnen! Svetlana en Carmen nemen me mee om mijn uniform te halen en na de lunchbreak wordt ik gedressed en meegenomen naar onze counter. Als een echte hostess mag ik een mooie donkerblauwe broek aan, heb ik verschillende jasjes, blouses en zelfs een sjaaltje. Mijn andere collega’s ontmoet ik al snel. Dit zijn Lauren en Anzell uit Zuid Afrika en Roberta uit Italie die tevens mijn roommate is.
De eerste dag is lang…..zoals elke dag lang is als je om 6.30 vertrekt! En daarbij heb ik zoveel info gekregen dat er bijna stoom uit mn oren komt. Maar dankzij deze dag voelt de tweede aan als een eitje.
Dag 2
De bedoeling was dat we de hele dag op het strand door zouden brengen. We zijn inmiddels naar the Portuguese island gevaren, voor de kust van Mozambique. Echter is de zee te ruig. En ik maar wat trots dat ik mensen heb geïnformeerd en zelfs al excursies heb verkocht…..om vervolgens de hele dag aan boord te blijven. Dit gaf me tijd om me te concentreren op de volgende trip. Hierbij hebben we nl ook een excursie in Maputo. Gek te beseffen dat ik de hele dag geen frisse lucht heb gehad en dat ik niet eens de zee gezien heb! It’s called life ON board uiteraard!Wel hebben we door deze change of plans de tijd een goede lunchbreak te houden van 12.00-16.00 en zijn we vanavond klaar om 20.00 ipv 23.00 uur. Niks te klagen, tijd voor ontspanning in de vorm van SLAAP. Hoewel er vanavond een feest is in de crew mess heb ik nog geen zin om te socializen. Eerst even acclimatiseren en dan pas feest. Morgen een hele dag op zee en daarna Durban.
Wat een leven he; het enige Afrikaanse dat ik vandaag heb gezien zijn de gasten!
Na 1,5 dag reizen kom je aan in Durban, Zuid-Afrika. Daar wordt je naar je hotel gereden. Onderweg bekijk je de glooiingen van de-nog-net-geen-heuvels. Je ziet het type bomen dat je alleen van natuurfilms kent. Ook de rode aarde ontbreekt hier niet. De geur is anders maar niet goed te omschrijven. Misschien heeft dat te maken met de luchtvochtigheid en de temperatuur. En tot je verbazing zie je, wanneer je uit het raam van de auto staart en je ogen tot spleetjes maakt ,heel erg in de verte, op een groene helling..toch echt geen olifant.
Het moment dat ik het vliegtuig verliet wist ik het zeker; Afrika is hot. En Durban is heerlijk vochtig warm. De meneer bij de douane groet me vriendelijk; ‘How are you?’ De groet die me vaak pas laat doet realiseren dat dit niet per se een poging tot converseren is; op het moment dat ik de ander al naar zijn gemoedstoestand heb gevraagd. Gelukkig is dit vaak ‘goed’en/of ‘niet slecht’ hier. Best een gelukkig volkje dus! Afijn, de douane meneer lacht me breed uit, of toe…en vraagt of ik moe ben. Ja, dat ben ik wel.
Wanneer we bij het hotel aankomen ben ik blij verrast. Helaas geen zeezicht kamer maar wel een fijne en mooie kamer voor mezelf. Ik mag zelfs nog in het restaurant eten op kosten van de zaak en doe dit dan ook graag. Inmiddels heb ik mijn vriend de Filipijnse James al ontmoet en ga ik gezellig met hem eten. Althans, ik schuif bij hem aan en hij blijft netjes zitten. Mijn eerste maaltijd bestaat uit ‘Boerenwors’ en mango kip salade. Lekker EKT. Een mango sappie om de keel te spoelen. En dan komt dat moment dat je om je heen kijkt en denkt…zit ik hier dan toch echt?En je realiseert dat dat best zo kan zijn maar dat weinig doorkomt als je zoooo moe bent dus besluit te gaan slapen.
Dag 1
De volgende dag moet je gelukkig al om 6.30 klaar staan om opgehaald te worden en trek je vol goede moed de gordijnen open. Het uitzicht op het zwembad en het braakliggend terrein erachter doen je beseffen dat ook Durban vrij grauw is.
Of zou dat liggen aan de dichtgetrokken lucht en regen druppels die naar beneden vallen? Yes, ladies en gentleman she did it again!Geen regendans is nodig want Céline is hier to take away the sunshine. Een Brazilië deja-vu speelt op. Maar wat maakt het ook uit; van de zon zal ik sowieso niet erg genieten de aankomende tijd. Ben hier natuurlijk niet voor mijn ‘lol’ hahahaha.
Met een kleine groep ( 2 koks, een casino medewerker, de hotel manager en moi) worden we naar de douane gebracht om een stempel van vertrek te halen want vanmiddag vertrekken we alweer richting Mozambique. Ook deze meneer vraagt me hoe het allemaal gaat en begint me breed toe/uit te lachen als hij m’n foto op het paspoort checkt. Hij zegt ‘wauw’ en ik besluit het maar op te vatten als compliment.
Nadat we onze stempel hebben opgehaald worden we afgezet bij de terminal van het schip en mogen we even wachten. ‘Even’ in Afrikaanse begrippen. Ruim 1,5 uur. Vervolgens gaan we ons inschrijven, koffers scannen en zijn we gearriveerd. In alle hectiek wordt ik opgehaald door mijn leidinggevende de Spaanse Carmen en haar Servische assistente Svetlana. Die beiden prima door zouden kunnen gaan voor Italiaans aangezien ze dit vloeiend lijken te kunnen spreken. Zoals velen op dit schip. Ze nemen me mee voor een koffie, die ik goed kan gebruiken, en laten me het schip zien. Ze beantwoorden mijn vragen, leggen me van alles uit. Ik kom er vrij snel achter dat veel van de info die ik kreeg die geheel klopt. ‘Koop tennisschoenen’ zonder te vermelden dat ze wit moeten zijn, neem je originele certificaten mee, laat je inenten voor gele koorts, neem een officieel papier van je bank mee etc. etc. En dan was ik bang dat ik niet goed voorbereid was…..inderdaad dus!
Allemaal minor details want ik ben er en mag zelfs meteen beginnen! Svetlana en Carmen nemen me mee om mijn uniform te halen en na de lunchbreak wordt ik gedressed en meegenomen naar onze counter. Als een echte hostess mag ik een mooie donkerblauwe broek aan, heb ik verschillende jasjes, blouses en zelfs een sjaaltje. Mijn andere collega’s ontmoet ik al snel. Dit zijn Lauren en Anzell uit Zuid Afrika en Roberta uit Italie die tevens mijn roommate is.
De eerste dag is lang…..zoals elke dag lang is als je om 6.30 vertrekt! En daarbij heb ik zoveel info gekregen dat er bijna stoom uit mn oren komt. Maar dankzij deze dag voelt de tweede aan als een eitje.
Dag 2
De bedoeling was dat we de hele dag op het strand door zouden brengen. We zijn inmiddels naar the Portuguese island gevaren, voor de kust van Mozambique. Echter is de zee te ruig. En ik maar wat trots dat ik mensen heb geïnformeerd en zelfs al excursies heb verkocht…..om vervolgens de hele dag aan boord te blijven. Dit gaf me tijd om me te concentreren op de volgende trip. Hierbij hebben we nl ook een excursie in Maputo. Gek te beseffen dat ik de hele dag geen frisse lucht heb gehad en dat ik niet eens de zee gezien heb! It’s called life ON board uiteraard!Wel hebben we door deze change of plans de tijd een goede lunchbreak te houden van 12.00-16.00 en zijn we vanavond klaar om 20.00 ipv 23.00 uur. Niks te klagen, tijd voor ontspanning in de vorm van SLAAP. Hoewel er vanavond een feest is in de crew mess heb ik nog geen zin om te socializen. Eerst even acclimatiseren en dan pas feest. Morgen een hele dag op zee en daarna Durban.
Wat een leven he; het enige Afrikaanse dat ik vandaag heb gezien zijn de gasten!
-
26 Februari 2014 - 16:39
Machteld :
Heyhey! Waar heb je toch de tijd gevonden om dit verslag te schrijven? klinkt zo druk! maar ook spannend en een hele ervaring - jammer dat je niet al meteen mee op excursie kon, maar slaap is ook wat waard!! Veel plezier en hoor graag hoe het verder gaat..hopelijk een gezellige kamergenote die jou niet uit je slaap houdt en alle privacy gunt :) - oh en hier ook alles goed, Goedele is 19 feb bevallen van haar tweede, ik heb er dus een neefje bij :) Liefs! -
27 Februari 2014 - 10:00
Emilie:
Druk pop! Wel fantastisch wat je allemaal weer ziet meemaakt. Koester al die indrukken!
Hoop dat je snel je draai vind en een paar echt leuke collega's om al dit leed mee te delen ;-))
Wij denken aan je hier hoor.
En mocht je het af en toe niet meer weten volgens Guillaume is tante Celine een meisje!!
Gros gros bisous -
27 Februari 2014 - 10:35
Rob En Carolien:
Hoi Céline,
Wat een indrukken en wat heb je een leuke schrijfstijl.
Al het goede gewenst.
Veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
