het begin...
Blijf op de hoogte en volg Céline
01 Oktober 2014 | Italië, Civitavecchia
De aankomst
Na een lange reis van 1,5 uur kwam ik, afgelopen zondag, aan in Venetië.
Samen met een Filipijnse mede crew member mocht ik wachten tot het busje ,dat ons naar het schip zou rijden, arriveerde.
De chauffeur sprak gelukkig geen Engels dus met zijn Italiaans en mijn misinterpretatie van zijn woorden kwamen we een heel eind. Zo kwam ik erachter dat we alleen nog maar hoefde te wachten op 4 andere reizigers. Wat dus gelijk staat aan een wachttijd van minimaal het dubbele dat ik al afgelegd had. En we werden helemaal zen toen we het schip bereikten, waar we nog een uurtje of 2 konden mediteren voor we aan boord waren.
Nu schets ik dit wellicht als een opgave maar dat was het helemaal niet.
Het schipsleven
De kamer/kooi/cabin is iets kleiner dan verwacht en ik bevind me onder zee niveau. Wat inhoud dat ik als eerste de boot uit kan zwemmen bij schade. Het is namelijk bij elke schipbreuk wel gebleken dat de mensen in de onderste cabines het snelste van het schip af komen….of was dit nu omgekeerd?
Er bestaat nog een kans dat ze me verplaatsen naar boven maar dan moet ik me uiteraard eerst flink bewijzen. Het is een beetje klassen systeem. Of the hunger games. Survival of the fittest. Hoe dan ook mijn kamergenote werkt bij de receptie en heeft al bewezen dat ze goed rekening houdt met de ander ( wat ook wel eens anders geweest is) en tevens een prettig Italiaans temperamentje heeft lees lichte agressie aanval wanneer de dingen niet gaan zoals gewenst…..totaal niet herkenbaar dit gedrag.
Mijn nieuwe werkplek biedt plaats aan een totaal van ongeveer 5000 mensen. Dat wil zeggen ong 3300 passagiers en 1700 man bemanning. Geen kattepis. Het team waarbij ik me heb mogen aansluiten is dan ook iets groter dan mijn vorige team. We zijn nu met 10 en de manager erbij maakt het gekken getal. Ditmaal maar één Zuid Afrikaanse, één jongen en één Nederlandse collega. De rest is een mix van Italiaans, Oekraïens, Russisch en Roemeens. Dus in plaats van mijn Italiaans heb ik nu de kans mijn niet bestaande Russische kennis op te vijzelen. Toch leuk nu dat Russisch weer zo in opkomst is en aan populariteit wint ook. Jullie kennen mij, ik ben altijd on top of the game!
De eerste indruk van het team is zeer positief. Strakke organisatie en een eerlijke verdeling van de uren. Er is zowaar vrije tijd te vinden op het rooster! Dit betekent dat ik nu ongeveer 9 uur per dag werk en op een drukke dag 10. Appeltje,eitje!
De eerste trip die we maken bestaat uit 2 dagen Italië (Venetië,Bari), 4 dagen Griekenland ( Katakolon, Santorini, Pireaus en Corfu) en tot slot Kroatië ( Dubrovnik). Deze route zullen we nog een maand herhalen en daarna worden de trips iets langer en komt Turkije een aantal keer langs en nog later ook Marokko.
Helaas zal ik Israël niet zien dit seizoen. Deze bestemming staat wel op de lijst voor volgend seizoen maar er is voor deze periode besloten niet aan te meren in Israël en Egypte.
Ach ja, soms zit het mee….aldus degene die zal overwinteren in het middellandse zeegebied lees zonder sneeuw of beneden vriespunt temperaturen.
Culturele onderbreking
De afgelopen dagen heb ik al weer wat pilaren van mijn lijstje mogen vinken. De ‘sassi’ in Matera en Olympia zijn voorbij gekomen. De ‘sassi’ vond ik interessant omdat dit eeuwenlang één van de (of misschien zelfs DE armste gebieden) van Italië betrof. Eeuwenlang hebben de mensen hier gewoond onder erbarmelijke omstandigheden en zij zijn in de jaren ’50 min of meer gedwongen vertrokken uit de streek. Toen hebben deze woningen hier leeggestaan sinds de jaren ’70 en daarna uiteraard voor een spotprijsje verkocht aan de meer welgestelde burgers die, op eigen kosten, een goed functionerend rioleringssysteem diende aan te leggen.
Ok ok Céline, super leuk al die info maar er zijn nog steeds mensen in de wereld die het met nog minder moeten doen.
Dit klopt maar wat ik dus interessant vond aan deze groep Italianen (en een mix van Albanese vluchtelingen) is dat ze zijn gaan wonen in de grotten die dit gebied te bieden had. Ik kan ze dus eigenlijk betitelen als de jongste holbewoners die mij bekend zijn. Ze leefden met grote gezinnen en dieren samen in deze grotten. Die niet per se heel diep de bergen in loopt. Geen stalagmiet-tiet gezien. In de loop van de tijd hebben de mensen (met wat meer geld) een woning aan laten bouwen, de grot dus uitgebouwd. Pimp my cave. Deze woningen zien er totaal niet slecht uit. Ook is er (meer dan 1) kerk gebouwd in de berg en zijn er grotten geweest die als een soort buurthuis dienden.
De reden dat de originele bewoners weg moesten was vanwege de gebrekkige hygiënische omstandigheden, de kindersterfte was groot en de streek was eigenlijk de kapotte zool van de prachtige Italiaanse laars. Maar gelukkig zijn de bewoners zonder mokken gegaan, geëmigreerd en nooit meer terug gekomen. Er zijn bezittingen gevonden en naar aanleiding hiervan is er ook een ‘model woning’ te bezichtigen maar er is nooit iemand terug gekomen om alle spullen te claimen. Hoewel er nog wel oud bewoners zouden moeten rondlopen op deze planeet…of een andere.
Wel fijn dat de rijken hierin de kans kregen een zeer goedkope woning te kopen, deze op te knappen en uiteindelijk te wonen in een UNESCO wereld erfgoed gebied en dus één van de duurste streken nu.
Het leven oneerlijk?Nee hoor, niet als je geld hebt!
Tot zover vind ik het een plezante ervaring.
En ben ik tevens blij dat ik de tijd heb dit op te kunnen schrijven en met jullie te delen.
Het enige minpuntje wat ik tot nu toe heb kunnen vinden is de totale onrealistische verwachtingen die de naam van mijn nieuwe huis/werkplek bij me oproept. Hierdoor ben ik toch wel enige dagen redelijk van streek geweest. Hoe kun je, serieus, je schip de naam ‘fantasia’ dopen om vervolgens niet eens freaking één dansend Nijlpaard noch een muis met toverstafje te laten rondhuppelen ter entertainment. Ik zeg grote FAIL, ken je klassiekers!
Maar inmiddels zijn mijn tranen der teleurstelling opgegaan in de zee die mij leid op mijn reis naar de pareltjes der aarde…..
Na een lange reis van 1,5 uur kwam ik, afgelopen zondag, aan in Venetië.
Samen met een Filipijnse mede crew member mocht ik wachten tot het busje ,dat ons naar het schip zou rijden, arriveerde.
De chauffeur sprak gelukkig geen Engels dus met zijn Italiaans en mijn misinterpretatie van zijn woorden kwamen we een heel eind. Zo kwam ik erachter dat we alleen nog maar hoefde te wachten op 4 andere reizigers. Wat dus gelijk staat aan een wachttijd van minimaal het dubbele dat ik al afgelegd had. En we werden helemaal zen toen we het schip bereikten, waar we nog een uurtje of 2 konden mediteren voor we aan boord waren.
Nu schets ik dit wellicht als een opgave maar dat was het helemaal niet.
Het schipsleven
De kamer/kooi/cabin is iets kleiner dan verwacht en ik bevind me onder zee niveau. Wat inhoud dat ik als eerste de boot uit kan zwemmen bij schade. Het is namelijk bij elke schipbreuk wel gebleken dat de mensen in de onderste cabines het snelste van het schip af komen….of was dit nu omgekeerd?
Er bestaat nog een kans dat ze me verplaatsen naar boven maar dan moet ik me uiteraard eerst flink bewijzen. Het is een beetje klassen systeem. Of the hunger games. Survival of the fittest. Hoe dan ook mijn kamergenote werkt bij de receptie en heeft al bewezen dat ze goed rekening houdt met de ander ( wat ook wel eens anders geweest is) en tevens een prettig Italiaans temperamentje heeft lees lichte agressie aanval wanneer de dingen niet gaan zoals gewenst…..totaal niet herkenbaar dit gedrag.
Mijn nieuwe werkplek biedt plaats aan een totaal van ongeveer 5000 mensen. Dat wil zeggen ong 3300 passagiers en 1700 man bemanning. Geen kattepis. Het team waarbij ik me heb mogen aansluiten is dan ook iets groter dan mijn vorige team. We zijn nu met 10 en de manager erbij maakt het gekken getal. Ditmaal maar één Zuid Afrikaanse, één jongen en één Nederlandse collega. De rest is een mix van Italiaans, Oekraïens, Russisch en Roemeens. Dus in plaats van mijn Italiaans heb ik nu de kans mijn niet bestaande Russische kennis op te vijzelen. Toch leuk nu dat Russisch weer zo in opkomst is en aan populariteit wint ook. Jullie kennen mij, ik ben altijd on top of the game!
De eerste indruk van het team is zeer positief. Strakke organisatie en een eerlijke verdeling van de uren. Er is zowaar vrije tijd te vinden op het rooster! Dit betekent dat ik nu ongeveer 9 uur per dag werk en op een drukke dag 10. Appeltje,eitje!
De eerste trip die we maken bestaat uit 2 dagen Italië (Venetië,Bari), 4 dagen Griekenland ( Katakolon, Santorini, Pireaus en Corfu) en tot slot Kroatië ( Dubrovnik). Deze route zullen we nog een maand herhalen en daarna worden de trips iets langer en komt Turkije een aantal keer langs en nog later ook Marokko.
Helaas zal ik Israël niet zien dit seizoen. Deze bestemming staat wel op de lijst voor volgend seizoen maar er is voor deze periode besloten niet aan te meren in Israël en Egypte.
Ach ja, soms zit het mee….aldus degene die zal overwinteren in het middellandse zeegebied lees zonder sneeuw of beneden vriespunt temperaturen.
Culturele onderbreking
De afgelopen dagen heb ik al weer wat pilaren van mijn lijstje mogen vinken. De ‘sassi’ in Matera en Olympia zijn voorbij gekomen. De ‘sassi’ vond ik interessant omdat dit eeuwenlang één van de (of misschien zelfs DE armste gebieden) van Italië betrof. Eeuwenlang hebben de mensen hier gewoond onder erbarmelijke omstandigheden en zij zijn in de jaren ’50 min of meer gedwongen vertrokken uit de streek. Toen hebben deze woningen hier leeggestaan sinds de jaren ’70 en daarna uiteraard voor een spotprijsje verkocht aan de meer welgestelde burgers die, op eigen kosten, een goed functionerend rioleringssysteem diende aan te leggen.
Ok ok Céline, super leuk al die info maar er zijn nog steeds mensen in de wereld die het met nog minder moeten doen.
Dit klopt maar wat ik dus interessant vond aan deze groep Italianen (en een mix van Albanese vluchtelingen) is dat ze zijn gaan wonen in de grotten die dit gebied te bieden had. Ik kan ze dus eigenlijk betitelen als de jongste holbewoners die mij bekend zijn. Ze leefden met grote gezinnen en dieren samen in deze grotten. Die niet per se heel diep de bergen in loopt. Geen stalagmiet-tiet gezien. In de loop van de tijd hebben de mensen (met wat meer geld) een woning aan laten bouwen, de grot dus uitgebouwd. Pimp my cave. Deze woningen zien er totaal niet slecht uit. Ook is er (meer dan 1) kerk gebouwd in de berg en zijn er grotten geweest die als een soort buurthuis dienden.
De reden dat de originele bewoners weg moesten was vanwege de gebrekkige hygiënische omstandigheden, de kindersterfte was groot en de streek was eigenlijk de kapotte zool van de prachtige Italiaanse laars. Maar gelukkig zijn de bewoners zonder mokken gegaan, geëmigreerd en nooit meer terug gekomen. Er zijn bezittingen gevonden en naar aanleiding hiervan is er ook een ‘model woning’ te bezichtigen maar er is nooit iemand terug gekomen om alle spullen te claimen. Hoewel er nog wel oud bewoners zouden moeten rondlopen op deze planeet…of een andere.
Wel fijn dat de rijken hierin de kans kregen een zeer goedkope woning te kopen, deze op te knappen en uiteindelijk te wonen in een UNESCO wereld erfgoed gebied en dus één van de duurste streken nu.
Het leven oneerlijk?Nee hoor, niet als je geld hebt!
Tot zover vind ik het een plezante ervaring.
En ben ik tevens blij dat ik de tijd heb dit op te kunnen schrijven en met jullie te delen.
Het enige minpuntje wat ik tot nu toe heb kunnen vinden is de totale onrealistische verwachtingen die de naam van mijn nieuwe huis/werkplek bij me oproept. Hierdoor ben ik toch wel enige dagen redelijk van streek geweest. Hoe kun je, serieus, je schip de naam ‘fantasia’ dopen om vervolgens niet eens freaking één dansend Nijlpaard noch een muis met toverstafje te laten rondhuppelen ter entertainment. Ik zeg grote FAIL, ken je klassiekers!
Maar inmiddels zijn mijn tranen der teleurstelling opgegaan in de zee die mij leid op mijn reis naar de pareltjes der aarde…..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
