De wolken zijn de golven van mijn blauwe lucht
Blijf op de hoogte en volg Céline
17 Juli 2014 | Frankrijk, Le Havre
De datum staat vast en het einde is in zicht.
Hoewel ik al een aantal keren in ons kikkerlandje ben gestopt voor een dagje is de definitieve datum van terugkomst nu bekend.
Ik hoef nog maar 1 cruise te doen en mag dan van ‘ontschepen’ ( of ‘aanmeren’ het is maar net hoe je het ziet) in IJmuiden. De cruise die we nu doen gaat van Southampton via IJmuiden naar Spanje, Portugal, Spanje en Frankrijk. Dat wil zeggen Vigo, Lissabon, Bilbao en Le Havre. De zon is dus weer redelijk terug maar ik heb vernomen dat ook NL niet de slechtste plek is om wat vrije uren op het strand door te brengen deze dagen. Gelukkig voor alle zon aanbidders in NL ben ik va de 30e van juli weer terug en dit zal te merken zijn door de regen die ik altijd breng. Graag gedaan alvast!
Nu zou ik jullie graag voorzien van een flinke portie avonturen. Of een aantal grootse en sterke verhalen over het leven aan boord. Ik kan best een aantal dingen kunnen bedenken zoals hoe ik van de zodiac afviel en voor mijn leven moest vechten tegen een witte haai in Leknes of hoe we werden aangevallen door Vikingen voor de kust van Lissabon. Maar dit alles zou een leugen zijn, een broodje aap verhaal want de feiten zijn dat de Vikingen zich voor de kust van Noorwegen bevinden en dat de haaien niet verder zijn meegezwommen dan Afrika. Althans, dat hoop ik.
Misschien moet ik dan maar het verhaal vertellen van hoe ik in 5 maanden tijd ongeveer 14 landen heb aangedaan. En met aangedaan bedoel ik dat ik een zeer kortstondige relatie heb opgebouwd en met geen van deze landen iets langdurigs heb kunnen opbouwen. Dit maakt alle landen niet minder speciaal. Toch zou ik ze graag wat beter willen leren kennen. Via mijn werk heb ik geleerd dat dit mogelijk is wanneer je zoiets hebt als vrije tijd. Vrije tijd schijnt de luxe te zijn van het kunnen spenderen van uren, dagen en soms weken op een plek van jouw eigen keuze. Daarbij is geld een middel om te kunnen doen wat je wilt en daarmee vaak te zien wat je wilt zien. De combinatie van deze vrije tijd en het geld brengt men bij de optie vakantie. En dit is de optie waar ik voor kies als ik thuis kom; vakantie. Want hoewel een hoop mensen denken dat het werken binnen de toeristische branche een verlengde is van dit ‘vakantie’ fenomeen niks is minder waar. De afgelopen maanden heb ik 7 dagen in de week gewerkt met dagen ertussen waar ik makkelijk 12-16 uur maakte. Nu zit ik niet te wachten op schouderklopjes of een staande ovatie, hoewel dit een mens uiteraard vaak wel goed doet, maar ik wil graag zeggen dat ik een MAKKELIJKE baan had.
En zo komen we uit bij het gegeven van waardering en dankbaarheid. Waardering van de privileges en mogelijkheden die ik heb gehad in deze positie en dankbaarheid voor het weten wie en wat er thuis op je wacht. Soms is weggaan de beste manier om de dingen van een afstand te bekijken. En alles weer flink te relativeren. Ook is het mooi geweest om te zien wat anderen bezig houdt , wat mensen beweegt, hoe ze in elkaar zitten en hoe veel gedrag verdacht veel lijkt op dieren manieren. Hoe de dingen die we vanzelfsprekend noemen helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Hoe mensen aan de andere kant van de wereld soms meer met je op één lijn zitten dan je nabije buren. Hoewel ik zo veel mogelijk heb geprobeerd de plaatsen en ervaringen op te nemen als een spons denk ik dat ik het meeste geleerd heb over de mensen zelf deze keer. Zowel de mensen aan boord als aan land. De mens als toerist en de mens als inwoner, de mens als kudde dier en de mens als individu.
Dus dit keer geen mooi verhaal over hoe het is om waar dan ook te leven. Of een spannend verhaal over een afwisselende baan. Dit keer gewoon de waarheid over hoe het is om weer thuis te komen. Hoe het voelt om te weten iedereen die er toe doet het geduld heeft om te wachten op je terugkomst en je nog steeds vol enthousiasme te ontvangen zonder te weten of je weer zult gaan. Het zal wel een wereldwijd cliché zijn en ook voor niemand van jullie iets nieuws maar soms moeten dingen gewoon even zwart op wit worden gezet om ze weer hardop te kunnen herhalen. Dus het is waar wat ze zeggen en niks kan er tegenop; thuis is waar mijn hart ligt zelfs als mijn geest blijft dwalen!
Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor het lezen van mijn, niet zo heel regelmatige, updates en laten weten dat ik onderweg ben.
Geniet van de zonnestralen en tot snel
Hoewel ik al een aantal keren in ons kikkerlandje ben gestopt voor een dagje is de definitieve datum van terugkomst nu bekend.
Ik hoef nog maar 1 cruise te doen en mag dan van ‘ontschepen’ ( of ‘aanmeren’ het is maar net hoe je het ziet) in IJmuiden. De cruise die we nu doen gaat van Southampton via IJmuiden naar Spanje, Portugal, Spanje en Frankrijk. Dat wil zeggen Vigo, Lissabon, Bilbao en Le Havre. De zon is dus weer redelijk terug maar ik heb vernomen dat ook NL niet de slechtste plek is om wat vrije uren op het strand door te brengen deze dagen. Gelukkig voor alle zon aanbidders in NL ben ik va de 30e van juli weer terug en dit zal te merken zijn door de regen die ik altijd breng. Graag gedaan alvast!
Nu zou ik jullie graag voorzien van een flinke portie avonturen. Of een aantal grootse en sterke verhalen over het leven aan boord. Ik kan best een aantal dingen kunnen bedenken zoals hoe ik van de zodiac afviel en voor mijn leven moest vechten tegen een witte haai in Leknes of hoe we werden aangevallen door Vikingen voor de kust van Lissabon. Maar dit alles zou een leugen zijn, een broodje aap verhaal want de feiten zijn dat de Vikingen zich voor de kust van Noorwegen bevinden en dat de haaien niet verder zijn meegezwommen dan Afrika. Althans, dat hoop ik.
Misschien moet ik dan maar het verhaal vertellen van hoe ik in 5 maanden tijd ongeveer 14 landen heb aangedaan. En met aangedaan bedoel ik dat ik een zeer kortstondige relatie heb opgebouwd en met geen van deze landen iets langdurigs heb kunnen opbouwen. Dit maakt alle landen niet minder speciaal. Toch zou ik ze graag wat beter willen leren kennen. Via mijn werk heb ik geleerd dat dit mogelijk is wanneer je zoiets hebt als vrije tijd. Vrije tijd schijnt de luxe te zijn van het kunnen spenderen van uren, dagen en soms weken op een plek van jouw eigen keuze. Daarbij is geld een middel om te kunnen doen wat je wilt en daarmee vaak te zien wat je wilt zien. De combinatie van deze vrije tijd en het geld brengt men bij de optie vakantie. En dit is de optie waar ik voor kies als ik thuis kom; vakantie. Want hoewel een hoop mensen denken dat het werken binnen de toeristische branche een verlengde is van dit ‘vakantie’ fenomeen niks is minder waar. De afgelopen maanden heb ik 7 dagen in de week gewerkt met dagen ertussen waar ik makkelijk 12-16 uur maakte. Nu zit ik niet te wachten op schouderklopjes of een staande ovatie, hoewel dit een mens uiteraard vaak wel goed doet, maar ik wil graag zeggen dat ik een MAKKELIJKE baan had.
En zo komen we uit bij het gegeven van waardering en dankbaarheid. Waardering van de privileges en mogelijkheden die ik heb gehad in deze positie en dankbaarheid voor het weten wie en wat er thuis op je wacht. Soms is weggaan de beste manier om de dingen van een afstand te bekijken. En alles weer flink te relativeren. Ook is het mooi geweest om te zien wat anderen bezig houdt , wat mensen beweegt, hoe ze in elkaar zitten en hoe veel gedrag verdacht veel lijkt op dieren manieren. Hoe de dingen die we vanzelfsprekend noemen helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Hoe mensen aan de andere kant van de wereld soms meer met je op één lijn zitten dan je nabije buren. Hoewel ik zo veel mogelijk heb geprobeerd de plaatsen en ervaringen op te nemen als een spons denk ik dat ik het meeste geleerd heb over de mensen zelf deze keer. Zowel de mensen aan boord als aan land. De mens als toerist en de mens als inwoner, de mens als kudde dier en de mens als individu.
Dus dit keer geen mooi verhaal over hoe het is om waar dan ook te leven. Of een spannend verhaal over een afwisselende baan. Dit keer gewoon de waarheid over hoe het is om weer thuis te komen. Hoe het voelt om te weten iedereen die er toe doet het geduld heeft om te wachten op je terugkomst en je nog steeds vol enthousiasme te ontvangen zonder te weten of je weer zult gaan. Het zal wel een wereldwijd cliché zijn en ook voor niemand van jullie iets nieuws maar soms moeten dingen gewoon even zwart op wit worden gezet om ze weer hardop te kunnen herhalen. Dus het is waar wat ze zeggen en niks kan er tegenop; thuis is waar mijn hart ligt zelfs als mijn geest blijft dwalen!
Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor het lezen van mijn, niet zo heel regelmatige, updates en laten weten dat ik onderweg ben.
Geniet van de zonnestralen en tot snel
-
17 Juli 2014 - 15:30
Wimkort:
volgende baan: schrijver!!!!
-
17 Juli 2014 - 16:04
Rob En Carolien:
Sluit me bij de vorige responder aan:-) Wat kun jij leuk schrijven Céline.
Heb je in het maanlicht soms ook wel honderdduizend spiegeltjes gezien?
en een goed tip; laat die geest lekker dwalen.
alle goeds....
-
17 Juli 2014 - 16:37
Machteld:
Staande ovatie, voor het volhouden van een super drukke baan en voor je mooie observaties en schrijven naar het thuis front. De laatste twee zinnen, met herhalen en dwalen erin, zouden zo maar een nieuw bekendst Nederlands gedicht kunnen zijn. Kortom, begin maar aan die bundel... ik sluit me aan bij de voroge twee! Liefs en tot thuis! -
17 Juli 2014 - 21:55
Mammasita:
Fijn dat je weer (even?) terugkomt waar je hart ligt! -
18 Juli 2014 - 12:05
Melissa:
Hey lief Wereldburgertje van me,
Wat lees ik toch graag je reisverhalen.
Ik heb altijd het gevoel dat ik een beetje bij je ben.
Geniet van je laatste trip en tot snel liefie❤ -
18 Juli 2014 - 19:30
Els Van Doorn:
Weer zo'n leuk verhaal celine, nog 2 weken en dan heb je geen zeebenen meer. Als ik jou was zou ik alle verhalen inbinden en een uitgever zoeken. Je hebt echt talent, leuk om te lezen. -
18 Juli 2014 - 23:21
Wally:
Kleine ben weer trots op je!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
