Gunaydin!
Blijf op de hoogte en volg Céline
20 Mei 2013 | Turkije, Side
De afgelopen tijd is er redelijk wat gebeurd. We zitten al een tijdje in ons eigen appartement, 10 min lopen vanaf het hotel. Hier werden we verwelkomd door verschillende kleine tegenslagen ( denk aan niet werkende douche en/of toilet) die inmiddels zijn verholpen. Ons paleisje heeft een groot balkon en twee slaapkamers, één voor mij en één voor Annette. De rest van onze collega’s wonen op dezelfde etage en delen ook (per twee) een appartement. We zijn hier niet veel maar als we er zijn zitten we dan ook buiten en/of slapen we. Tot zover alle spannende avonturen met betrekking tot ons privé vertrek.
Het hotel is vol geweest en weer leeggestroomd. We hebben veel Nederlandse, Duitse, Zweedse en zelfs Deense kinderen mogen vermaken met onze onuitputbare sprankelende persoonlijkheden. Want dat is natuurlijk wat je nodig hebt als animator aangezien je elke seconde van de dag de (minnie)mensen dient te vermaken. Vanuit deze insteek hebben we dan ook meerdere keren in een veels te warm giraffen pak rondgelopen, ons het zwembad in laten duwen, laten onderschminken etc. etc. Met andere woorden zijn we altijd de sjaak. Ook heeft één van mijn persoonlijkheden zich ontwikkeld tot een waar typetje en zo werd ‘baby Bernhard’ geboren. Tijdens het kindereten ( wat we altijd om 7 uur doen met el kiddos) werd mij de vraag gesteld wat mijn naam was en op dat moment besloot ik dat ‘Bernhard’ mij beviel. Toen vervolgens de vraag volgde hoe oud ik dan was, voelde ik me op dat moment 1,5 jaar oud. Tot slot volgde mijn behulpzame collega Doro hier aan toe dat ik dus een baby was. Deze grote grap resulteerde in een luid gekrijs tijdens de kinderdisco om ‘baby Bernhard’ en zodoende zag ik geen andere oplossing dan maar met een gigantische luier aan de dansjes mee te doen. Onder het mom van ‘whatever makes them happy’ is het helemaal niet erg jezelf compleet voor schut te zetten, toch?!
Turkije is nogal exotisch en dit hebben we dan ook ondervonden door, op klaarlichte dag, op de weg naar werk, een schildpad tegen te komen. Eindelijk loslopend wild, dachten we, en hebben hem als ware paparazzi onder de lens genomen.
Verder hebben we van de week een baby vogeltje gevonden dat uit het nest was gevallen en/of uit de bek van een andere (roof) vogel. Hoe dan ook dit werd uiteraard een dag project. Toen het uiteindelijk lukte hem te voeden ( via een Pappel of hoe je zo’n spuit ding ook noemt) heb ik hem met alle liefde van de wereld overvoed en dus vermoord. Amber, onze Ecoloog, heeft hem toen maar ‘terug naar de natuur gebracht’ met behulp van de wc pot. Dit alles, beste mensen, is niet gebeurd waar de kids bijwaren dus er zijn geen tere zieltjes getraumatiseerd voor het leven ( behalve die van mijzelf). Uiteraard hebben we de vogel wel een naam gegeven: ‘Angry bird’.
Een andere goede vriend van ons is ‘Lucifer’, een zwarte straathond die altijd voor de winkels in de buurt is te vinden. Deze loopt altijd gezellig mee naar huis en houdt de enge mannen op een afstand. Niet dat er veel van de types rondlopen ofzo maar het is altijd een geruststellend idee om een grote zwarte hond naast je te hebben lopen met de naam van de gevallen engel.
De afgelopen weken is er ook wat afgehuild. Niet alleen door de kinderen maar ook door de ouders zelf. En dan niet met de reden dat ze bij ons moesten blijven maar met de reden dat ze terug naar huis moesten. Een favootje van mij is Fenna, klein meisje, zachte –g-, grote bril en het type dat alleen al lief lacht als je d’r naam noemt. Elke keer als ik ergens ‘Saaliehien’ hoorde wist ik dat ze in de buurt was. Gelukkig heeft Doro deze kreet overgenomen en hoef ik haar daardoor minder hard te missen. Ook was er een Deens kereltje, Casper, waarmee ik geen woord kon wisselen. Maar na een paar gekke bekken trekken was ie niet meer weg te slaan ( really, i tried ;) ). Zijn moeder vertelde me dat hij op zijn laatste dag bij het zwembad zat te huilen omdat hij niet zeker wist of hij me nog zou zien om gedag te zeggen. Ik zeg: adopteren! Maar z’n moeder zag dat anders.
Wat ik hier ook veel tegenkom zijn naamgenootjes. In de leeftijd van 4-10 is de naam Céline, Celina & Selin erg populair. Alle Turken denken dan ook dat ik een Turkse naam heb maar ben gestopt met uit te leggen dat er ook andere landen zijn. Hoe dan ook, ik heb inmiddels 5 minnie me’s voorbij zien komen, zowel Turkse, Nederlands, Duitse en Franse. De afgelopen 4 weken dus meer dan ik in 31 jaar heb ontmoet.
Verder hebben we de afgelopen vrije dagen besteed in Manavgat ( een stadje in de buurt), de Hamam (YESS) en gister hebben we gewakeboard. Althans, ‘we’ zijn hier mijn collega’s. Ik was daar vooral om te luieren en bruin te worden. Overdag leek dit te lukken en ’s avonds moest ik helaas de conclusie trekken dat het bruin toch echt rood was. Dus de komende dagen even geen strand in de pauze!Maar het wake boarden zag er wel cool uit. Soort van snowboarden aan een koord over het water. Er waren erbij die na 3 pogingen konden blijven staan en er waren erbij die na 30 pogingen nog steeds plat op hun verbande neus eindigden. Uiteraard wilde ik niemand een rot gevoel geven en heb daarom besloten het niet te proberen want het is zo gênant als je al weet dat jijzelf bij de eerste poging een fenomenaal perfect rondje zal maken!
Graag zou ik jullie allemaal onwijs interessante verhalen voorschotelen over de Turkse cultuur, de prachtige natuur en de wilde avonturen die we beleven. Echter wat ik aan Turkse cultuur heb ondervonden is dat ze erg veel ‘merkkleding’ verkopen voor een lage prijs, appelthee lekker vinden, dansen in kringetjes met een servet in de hand, onwijs bizar hard werken en van Atatürk houden. De prachtige natuur die ik hier zie bestaat vooral uit de zee, de bergen en het groen tussen de tegels van de straat die ons naar werk leid! Maar serieus, de bergen die ik elke ochtend zie van een afstand zijn supermooi. Heel sprookjesachtig en dromerig. Ik ben ze nog niet van heel dichtbij gaan bekijken maar dat staat zeker in de planning. Verder zijn de rivieren en meren die we tegenkomen van een helder blauwe of groene kleur en daardoor ook zeker niet verkeerd. En de wilde avonturen die we beleven komen vooral neer op ons werk of de vrije tijd die we daarna hebben, erg veel verschilt dat niet van thuis.
Tot slot nog een dringend verzoek: willen jullie aub wachten met ongelukken hebben, vallen en/of vingers breken tot ik weer terug ben?Vind het nogal lastig jullie emotioneel bij te staan vanaf hier. Dus goed opletten allemaal en voorzichtig doen! Beterschap lieve Mams en Noomster…
Het hotel is vol geweest en weer leeggestroomd. We hebben veel Nederlandse, Duitse, Zweedse en zelfs Deense kinderen mogen vermaken met onze onuitputbare sprankelende persoonlijkheden. Want dat is natuurlijk wat je nodig hebt als animator aangezien je elke seconde van de dag de (minnie)mensen dient te vermaken. Vanuit deze insteek hebben we dan ook meerdere keren in een veels te warm giraffen pak rondgelopen, ons het zwembad in laten duwen, laten onderschminken etc. etc. Met andere woorden zijn we altijd de sjaak. Ook heeft één van mijn persoonlijkheden zich ontwikkeld tot een waar typetje en zo werd ‘baby Bernhard’ geboren. Tijdens het kindereten ( wat we altijd om 7 uur doen met el kiddos) werd mij de vraag gesteld wat mijn naam was en op dat moment besloot ik dat ‘Bernhard’ mij beviel. Toen vervolgens de vraag volgde hoe oud ik dan was, voelde ik me op dat moment 1,5 jaar oud. Tot slot volgde mijn behulpzame collega Doro hier aan toe dat ik dus een baby was. Deze grote grap resulteerde in een luid gekrijs tijdens de kinderdisco om ‘baby Bernhard’ en zodoende zag ik geen andere oplossing dan maar met een gigantische luier aan de dansjes mee te doen. Onder het mom van ‘whatever makes them happy’ is het helemaal niet erg jezelf compleet voor schut te zetten, toch?!
Turkije is nogal exotisch en dit hebben we dan ook ondervonden door, op klaarlichte dag, op de weg naar werk, een schildpad tegen te komen. Eindelijk loslopend wild, dachten we, en hebben hem als ware paparazzi onder de lens genomen.
Verder hebben we van de week een baby vogeltje gevonden dat uit het nest was gevallen en/of uit de bek van een andere (roof) vogel. Hoe dan ook dit werd uiteraard een dag project. Toen het uiteindelijk lukte hem te voeden ( via een Pappel of hoe je zo’n spuit ding ook noemt) heb ik hem met alle liefde van de wereld overvoed en dus vermoord. Amber, onze Ecoloog, heeft hem toen maar ‘terug naar de natuur gebracht’ met behulp van de wc pot. Dit alles, beste mensen, is niet gebeurd waar de kids bijwaren dus er zijn geen tere zieltjes getraumatiseerd voor het leven ( behalve die van mijzelf). Uiteraard hebben we de vogel wel een naam gegeven: ‘Angry bird’.
Een andere goede vriend van ons is ‘Lucifer’, een zwarte straathond die altijd voor de winkels in de buurt is te vinden. Deze loopt altijd gezellig mee naar huis en houdt de enge mannen op een afstand. Niet dat er veel van de types rondlopen ofzo maar het is altijd een geruststellend idee om een grote zwarte hond naast je te hebben lopen met de naam van de gevallen engel.
De afgelopen weken is er ook wat afgehuild. Niet alleen door de kinderen maar ook door de ouders zelf. En dan niet met de reden dat ze bij ons moesten blijven maar met de reden dat ze terug naar huis moesten. Een favootje van mij is Fenna, klein meisje, zachte –g-, grote bril en het type dat alleen al lief lacht als je d’r naam noemt. Elke keer als ik ergens ‘Saaliehien’ hoorde wist ik dat ze in de buurt was. Gelukkig heeft Doro deze kreet overgenomen en hoef ik haar daardoor minder hard te missen. Ook was er een Deens kereltje, Casper, waarmee ik geen woord kon wisselen. Maar na een paar gekke bekken trekken was ie niet meer weg te slaan ( really, i tried ;) ). Zijn moeder vertelde me dat hij op zijn laatste dag bij het zwembad zat te huilen omdat hij niet zeker wist of hij me nog zou zien om gedag te zeggen. Ik zeg: adopteren! Maar z’n moeder zag dat anders.
Wat ik hier ook veel tegenkom zijn naamgenootjes. In de leeftijd van 4-10 is de naam Céline, Celina & Selin erg populair. Alle Turken denken dan ook dat ik een Turkse naam heb maar ben gestopt met uit te leggen dat er ook andere landen zijn. Hoe dan ook, ik heb inmiddels 5 minnie me’s voorbij zien komen, zowel Turkse, Nederlands, Duitse en Franse. De afgelopen 4 weken dus meer dan ik in 31 jaar heb ontmoet.
Verder hebben we de afgelopen vrije dagen besteed in Manavgat ( een stadje in de buurt), de Hamam (YESS) en gister hebben we gewakeboard. Althans, ‘we’ zijn hier mijn collega’s. Ik was daar vooral om te luieren en bruin te worden. Overdag leek dit te lukken en ’s avonds moest ik helaas de conclusie trekken dat het bruin toch echt rood was. Dus de komende dagen even geen strand in de pauze!Maar het wake boarden zag er wel cool uit. Soort van snowboarden aan een koord over het water. Er waren erbij die na 3 pogingen konden blijven staan en er waren erbij die na 30 pogingen nog steeds plat op hun verbande neus eindigden. Uiteraard wilde ik niemand een rot gevoel geven en heb daarom besloten het niet te proberen want het is zo gênant als je al weet dat jijzelf bij de eerste poging een fenomenaal perfect rondje zal maken!
Graag zou ik jullie allemaal onwijs interessante verhalen voorschotelen over de Turkse cultuur, de prachtige natuur en de wilde avonturen die we beleven. Echter wat ik aan Turkse cultuur heb ondervonden is dat ze erg veel ‘merkkleding’ verkopen voor een lage prijs, appelthee lekker vinden, dansen in kringetjes met een servet in de hand, onwijs bizar hard werken en van Atatürk houden. De prachtige natuur die ik hier zie bestaat vooral uit de zee, de bergen en het groen tussen de tegels van de straat die ons naar werk leid! Maar serieus, de bergen die ik elke ochtend zie van een afstand zijn supermooi. Heel sprookjesachtig en dromerig. Ik ben ze nog niet van heel dichtbij gaan bekijken maar dat staat zeker in de planning. Verder zijn de rivieren en meren die we tegenkomen van een helder blauwe of groene kleur en daardoor ook zeker niet verkeerd. En de wilde avonturen die we beleven komen vooral neer op ons werk of de vrije tijd die we daarna hebben, erg veel verschilt dat niet van thuis.
Tot slot nog een dringend verzoek: willen jullie aub wachten met ongelukken hebben, vallen en/of vingers breken tot ik weer terug ben?Vind het nogal lastig jullie emotioneel bij te staan vanaf hier. Dus goed opletten allemaal en voorzichtig doen! Beterschap lieve Mams en Noomster…
-
20 Mei 2013 - 12:34
Céline H.:
Beste mensen, ik moet jullie helaas mededelen dat ik via deze site geen foto's meer kan uploaden (gratis).Voor de prachtige plaatjes van deze verslagen verwijs ik jullie door naar mijn Facebook page! -
20 Mei 2013 - 12:51
Wally:
Hey kleine ik lees dat je je goed vermaakt. Keep it that way! Als ik in augustus in Turkije zit en het animatie team bevalt me niet bel ik je gelijk voor een overstap :-) -
20 Mei 2013 - 13:00
Nancy:
Hee wat een leuk verhaal weer. Het weer is hier gewoon nog steeds kut maar daar laat ik me extra vrije pinksterdag natuurlijk niet door verpesten! We wachten geduldig op de zomer want die schijnt toch ook dit jaar weer te komen.
Ik heb eindelijk even mijn foto's opgezocht van Side om je van tips te voorzien maar ons weekje Side was toch vnl. strand, zonnen, zwemmen, duiken, eten & drinken met wat lokale opgravingen onderweg naar restaurants & bars en het lokale theater maar omdat daar geen uitvoeringen waren, zijn we een avond naar het Aspendos theatre geweest met uitvoering van Antalya State Symphony Orchestra (je begrijpt het ticket zat bij mijn foto's anders had ik dit niet meer geweten ;-). Erg mooi om in zo'n oud theatre onder de sterren te beluisteren, toch anders dan De Doelen hoewel het daar natuurlijk ook prachtig is.
Al met al was het een heerlijk relax vakantie met weinig tips maar genoeg mensen om je heen die je de mooiste plekjes in de omgeving kunnen vertellen lijkt me. Als je ooit een paar weken hebt dan zou ik zeker Turkije rond gaan, wij waren verrast door de veelzijdigheid. Ik zie net wel weer een foto van dat heerlijke 'brood' dat we overal vooraf kregen, meer lucht dan brood maar zalig.
Geniet, pas goed op de kindertjes en vooral ook op jezelf.
Liefs
Nance -
20 Mei 2013 - 19:29
Quirien :
Ha Ce,
Super leukmom allemaal te lezen.... Leuk hè kids... Of kan je ze soms achter de bergen plakken... Haha.... Volgens min heb je het helemaal in je! Dikke kus Quib -
20 Mei 2013 - 20:49
Rob En Carolien:
Zo te lezen heb je het leuk voor elkaar daar, vermaak jezelf en anderen baby Bernhard :-) -
20 Mei 2013 - 22:37
Mams:
Dearest Dear,
Met mij gaat het goed hoor! De blauwe plekken zijn weggetrokken en m'n tanden worden woensdag gemaakt :-)). Dus tegen de tijd dat wij elkaar fysiek ontmoeten zie ik er weer pico bello uit. Vermaak je en geniet xxxx -
20 Mei 2013 - 23:12
Naomi:
Aaaah godzijdank de "birds falling down the rooftop" heb je gewoon meegenomen naar Turkije. Les Pay-Bas, DOUZE POINTS! Maak je ook geen zorgen babe, je mams en ik gaan na mijn vakantie even rustig een borrel drinken om over onze ellende heen te komen! Geniet daar nog lieverd, laat ze huilen daar, keep them wanting for more! Geniet! Xxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
